… en waarom schrijft ze een blog over het veranderen van mening?
Ik ben een nieuwsgierig mens. Altijd geweest al: als kind kon ik me afvragen wat er leefde achter het behang. Hele werelden ontstonden in mijn hoofd, van platte kleine wezentjes in huizen met heel veel ladders.
Later kanaliseerde ik mijn nieuwsgierigheid in studie en werk. ‘Hoe werken mensen?’ En hoe werkt een maatschappij? Dit soort vragen, ze houden me nog altijd bezig. Als socioloog opgeleid en werkend voor de overheid, combineer ik al mijn hele werkzame leven het zoeken naar hoe mensen werken, met pogingen om een ‘publiek belang’ te bereiken. Want samen maken we de wereld beter, daar ben ik van overtuigd.
De laatste jaren richt mijn nieuwsgierigheid zich steeds meer op de vraag hoe mensen (ikzelf incluis) eigenlijk ooit van mening veranderen. Het debat op straat, in de kranten, op de TV en op het internet verhardt zienderogen. Eind 2016 werd in Amerika een absolute polemist verkozen tot president. En ook in de Nederlandse politiek lijkt de soundbite steeds belangrijker te worden dan het compromis. Hoe komen we in een samenleving waarin de tegenstelling steeds belangrijker wordt, nog tot daadwerkelijk samen-leven? Hoe hard moeten we nog tegen elkaar gaan schreeuwen, voordat we door krijgen dat niemand ooit luistert als je schreeuwt? Het bizarre ‘debat’ rond zwarte piet eind vorig jaar, en dit schitterende artikel van de correspondent over een onderzoek in de Tweede Wereldoorlog, gaven mij uiteindelijk het zetje dat ik nodig had: ik moet mijn nieuwsgierigheid gaan bevredigen.
Dat is nog makkelijker gezegd dan gedaan. Ik sta aan het begin van een lange reis, zonder duidelijke route of heel erg vast omlijnde eindbestemming. Ik wil snappen hoe mensen hun mening vormen en veranderen. Ik wil doorgronden waarom sommige mensen zo fanatiek voor of tegen abortus zijn, of tegen euthanasie. Ik wil begrijpen wat er voor nodig is om je mening te veranderen over dit soort onderwerpen, die diep ingrijpen op onze definitie van onszelf. En vooral (ik blijf socioloog): ik vraag me af hoe onze omgeving hierop ingrijpt. Waarom die grote regionale verschillen? Wat is de invloed van je straat, je school, je werk, op hoe je denkt?
Met deze vragen ga ik aan de slag. Hoe? Dat weet ik nog niet precies. Ik ga eerst eens lezen. En blogs schrijven. En kijken wat er gebeurt. Het is nogal een reis die ik ga ondernemen. Best leuk, en best spannend. Ik gok dat ik wel een paar stokken achter de deur nodig heb om mijn goede voornemen waar te maken. Wellicht willen jullie deze stokken zijn? En me de komende maanden nog eens vragen hoe ver ik al ben? Hoeveel tijd ik al besteed heb aan dit project? Wat het nu concreet opgeleverd heeft?
Alvast bedankt! Ik ben benieuwd waar de reis mij gaat brengen…